Spraak- & articulatiestoornissen kunnen zowel bij kinderen als volwassenen voorkomen. Hierbij worden bepaalde klanken of klankcombinaties verkeerd of niet uitgesproken. Ook kan het gebeuren dat de klanken vervangen worden door andere klanken. Algemeen is de spraakontwikkeling op 5-jarige leeftijd compleet. Wanneer dit niet het geval is en de articulatie afwijkt in vergelijking met leeftijdsgenootjes spreken we van een articulatiestoornis.

Binnen de logopedie wordt er dan tijdens het logopedisch onderzoek nagegaan welke klanken/-combinaties of woorden moeilijk uitspreekbaar zijn. Vervolgens worden deze klanken via een gedragsmatige aanpak, met ouders als co-therapeuten, aangeleerd en geïmplementeerd in de spontane taal.

U kan bij ons terecht voor:

• Fonetische articulatiestoornissen: Stoornissen waarbij de persoon het moeilijk heeft met de motorische productie van een spraakklank. Voorbeelden hiervan zijn het niet kunnen articuleren van de ‘r’-klank, het tussen de tanden plaatsen van de ‘s’ (lispelen),…
• Fonologische spraakklankstoornissen: Stoornissen waarbij de spraakklanken geïsoleerd correct uitgesproken worden, maar waarbij er moeilijkheden ontstaan bij het correct gebruik van deze klanken tijdens het vormen van woorden. Dergelijke vereenvoudigingsprocessen horen bij een normale taalverwerving, maar kinderen met een fonologische articulatiestoornis passen deze nog toe op een leeftijd waarbij leeftijdsgenootjes dit niet meer doen.
• Spraakontwikkelingsdyspraxie (SOD): Een complexe spraakontwikkelingsstoornis waarbij de motorische planning en programmering verstoord verlopen.